Marieke werkte al vier jaar in een salesfunctie toen ze ontdekte dat haar mannelijke collega, in dezelfde functie, veel meer salaris kreeg. Ze liep hierdoor zo'n €40.000 euro mis. Natuurlijk stapte ze naar haar baas.
Hoe kwam je erachter dat hij meer verdiende dan jij?
“Ik werkte bij een vrij klein bedrijf in de financiële sector. Ik had één collega die exact hetzelfde deed als ik en dat was Pieter. We waren allebei accountmanager, alleen voor een andere regio in Nederland. We konden het altijd heel goed vinden met elkaar en toen we een keer kletsen hadden we het over salarisonderhandelingen. Ik vertelde dat dat bij mij zo stroef ging. We deelden allebei ons salaris. Ik vertelde dat ik € 2.800 bruto verdiende en hij zei geschrokken dat hij € 1.000 meer kreeg per maand.”
€ 1.000 euro, dat is echt een flink bedrag! Wat dacht je toen je erachter kwam?
“Echt gigantisch, toch? Ik was woest. Natuurlijk vond ik het fijn voor mijn collega dat hij meer verdiende, maar tegelijkertijd vond ik de situatie zo oneerlijk. Ik heb een hoger opleidingsniveau en ik werkte er langer. Ik was heel teleurgesteld.”
Deed hij zijn werk zoveel beter?
“Nee! Ik was juist degene van ons die verantwoordelijk was voor alle grote klanten. En ik haalde ook veel meer klanten binnen dan hij. Ik vond hem superaardig, maar had ook vaak het idee dat hij er een beetje met de pet naar gooide.”
Had hij dan beter onderhandeld?
“Ik denk wel dat ik beter had moeten onderhandelen toen ik die baan aannam. Maar ik was nog jong, midden twintig en ik had weinig ervaring met dat soort dingen. Ik kreeg wel steeds een positieve beoordeling en dan vroeg ik om meer geld. Maar dan was het altijd nul op rekest. Het kon echt niet, dit was het het maximale wat ik kon verdienen, zeiden ze dan. Dat bleek al die tijd onzin, want mijn collega verdiende wel veel meer dan ik.”
Had je voor dat gesprek al een vermoeden dat hij meer verdiende?
“Dat het zo'n groot verschil was had ik niet gedacht, maar het verbaasde me niet dat hij meer verdiende. Het was me namelijk ook al opgevallen dat hij een andere lease auto had dan ik. Een veel grotere. Dat kwam dan omdat hij kinderen had en ik niet, zei mijn werkgever. Ik moest van mijn directeur een bepaalde auto rijden omdat hij dat ‘een echte vrouwenauto' vond. Alsof ik alleen maar in een kleine auto kon rijden, ik vond dat heel vrouwonvriendelijk.”
Nee!
“Ik maak geen grap. Mijn directeur zei ook eens tegen mij dat ik natuurlijk parttime zou gaan werken na een tijdje en kinderen zou krijgen. Dat was ik helemaal niet van plan, maar ik denk dat hij daarom ook niet meer wilde betalen.”
Wat heb je gedaan toen je erachter kwam dat je collega zoveel meer verdiende?
“Ik maakte meteen een afspraak met mijn directeur en zei dat ik het over mijn salaris wilde hebben. Hij zei dat er niet te onderhandelen viel, maar ik stond erop om met hem te praten. Toen ik vertelde dat ik had ontdekt dat Pieter veel meer kreeg, deed de directeur eerst heel verdedigend. Hij zei dat Pieter gewoon beter had onderhandeld. Uiteindelijk is het salaris gelijk getrokken. De maand erop kreeg ik er € 1.000 bij. Ik werkte daar al bijna vier jaar, dus reken maar uit wat ik ben misgelopen. Echt ontzettend veel geld, meer dan € 40.000. Dat heb ik ook nog tegen mijn baas gezegd, maar daar was niets meer aan te doen.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet weer in een soortgelijke situatie terechtkomt?
“Ik ben een keiharde onderhandelaar geworden. Na deze baan heb ik nog twee banen gehad en toen dacht ik: ik ga gewoon bluffen. Dat werkte, ik heb echt grote stappen gemaakt qua salaris. Inmiddels ben ik ondernemer en bepaal ik zelf mijn prijzen. Door alles wat ik heb meegemaakt, sta ik altijd op mijn strepen qua geld. Ik geef niemand korting. Ik heb een tarief, dat ben ik waard en als mensen dat niet willen betalen, zoeken ze maar iemand anders om in te huren.”
Heb je een tip voor andere vrouwen die minder verdienen dan een mannelijke collega?
“Ja, kaart het sowieso aan als je erachter komt. En zeg dan niet alleen dat het oneerlijk is – daar zijn werkgevers niet altijd gevoelig voor – maar kom ook met argumenten waarom jij meer verdient. Ik heb zelf bijvoorbeeld al mijn beoordelingen van de jaren ervoor meegenomen. En ik liet zien wat ze me allemaal hadden beloofd en nooit hadden gegeven. Tuurlijk is het allemaal heel oneerlijk, maar kruip ook niet in de slachtofferrol als vrouw. Neem het heft in eigen hand. Het positieve aan de hele situatie vind ik dat ik heb geleerd om voor mezelf op te komen. Ik weet wat ik waard ben en ga niet meer akkoord met minder.”
Het bericht Marieke (39) “Mijn mannelijke collega verdiende € 1.000 meer per maand “ verscheen eerst op PorteRenee.
